Izegem

Een vaste speurder en dito plaats van handeling zijn dikwijls onderdelen van het succes van een misdaadauteur. Denk maar aan Pieter Aspe met Van In en Brugge, of aan Ian Rankin met John Rebus en Edinburgh. Dat geldt ongetwijfeld ook voor Donna Leon met commissaris Brunetti en Venetië. Het zorgt voor herkenbaarheid en vertrouwdheid bij de lezer, en de couleur locale geeft extra glans aan het verhaal. Maar soms is die kracht ook een zwakte. Brunetti die een koffie drinkt in een Venetiaanse bar, Brunetti die ’s middags thuis gaat eten omdat zijn vrouw zo lekker kookt, Brunetti die de klassieken leest, het altijd aanwezige Venetië… Het kan op den duur op de zenuwen werken, ook omdat de plot en de spanning die je van een misdaadverhaal mag verwachten bij Leon soms wat te wensen over laten.
In Beestachtige zaken is dat niet het geval. Plot, spanning en de gebruikelijke lokale ingrediënten zijn in evenwicht. En de aandacht voor corruptie, bureaucratie en milieuverloedering komt deze keer nadrukkelijk en functioneel op de voorgrond. Brunetti moet de moord op een onbekende man onderzoeken, die opgevist werd uit een kanaal. Het enige aanknopingspunt dat hij heeft, is de misvorming van de dode door de zeldzame ziekte van Madelung. Als de man eindelijk wordt geïdentificeerd, blijkt het om dierenarts Andrea Nava te gaan. Naast de werkzaamheden in zijn privékliniek was Nava ook als keuringsarts verbonden aan een van de grote slachthuizen van Venetië. Het was zijn taak te onderzoeken of de geslachte dieren vrij van ziekte waren en geschikt om opgenomen te worden in de voedselketen. De rondleiding die Brunetti in de slachterij krijgt, de beschrijving van de geuren en de geluiden, zal de lezer niet licht vergeten. Het onderzoek van Brunetti en Vianello brengt een onfrisse handel in de agro-industrie aan het licht, waar geld, veel geld aan verbonden is. Beestachtige zaken is, zoals al de boeken van Leon nooit spannend in de gebruikelijke zin. Wel is het omwille van de maatschappelijke relevantie van het onderwerp en de uitwerking ervan meeslepend: je blijft lezen tot het einde. [Geert Swaenepoel] Verberg tekst

Commissaris Brunetti onderzoekt de moord op een onbekende man die door een zeldzame ziekte nauwelijks herkenbaar is. Als de man eindelijk wordt geïdentificeerd, leidt het spoor naar een slachthuis waar letterlijk en figuurlijk een vreemd luchtje hangt. Brunetti moet op eieren lopen omdat machtige stadgenoten een rol lijken te spelen die een oplossing wel eens zouden kunnen blokkeren. Nieuw deel in de sfeervolle serie rond de sympathieke commissaris Brunetti. De trouwe lezer kent inmiddels diens (on)hebbelijkheden en gewoontes en wordt ook nu niet teleurgesteld. Want juist deze kennis maakt dat de doelgroep heel dicht bij de hoofdrolspelers staat en deel uitmaakt van de prachtig beschreven Italiaanse cultuur, de keuken, maar ook de maatschappelijke verhoudingen binnen en buiten het politiebureau. Het taalgebruik is eenvoudig, het verhaal dat kundig opgebouwd wordt richting de niet al te ingewikkelde plot, is goed te volgen. Een prettig lezend vervolg van de serie die nog niet verveelt. Normale druk. Verberg tekst