De Britse schrijfster Val McDermid geniet vooral bekendheid voor haar politiethrillers met als hoofdpersonage de vrouwelijke rechercheur Kate Brannigan. Zeemansgraf staat los van deze serie, net zoals dat eerder het geval was met de romans De sirene (Luitingh-Sijthoff, 2005) en De verre echo (idem), werken die haar de Gold Dagger Award en de Anthony Award opleverden. Je zou dan ook verwachten dat wanneer een auteur zich losmaakt van het stramien, hij alle registers opentrekt en een staalkaart biedt van zijn talenten. Dat doet Val McDermid dan ook in Zeemansgraf, waarin ze andermaal blijk geeft van haar vakmanschap en vertelkwaliteiten. Het groots opgezette tableau mist echter samenhang, en het draagvlak van de intrige is te breed en te wijdlopig, wat afbreuk doet aan de spanning.

In het Lake District, in het noordwesten van Engeland, wordt in het slib nabij de kust een lijk gevonden dat opvallend goed geconserveerd blijkt en waarvan de torso versierd is met een opvallende tatoeage. Jane Gresham, een specialiste Engelse klassieke literatuur die doctoreert over leven en werk van de dichter Wordsworth, meent aan de hand van de tatoeages dat het hier om niemand minder gaat dan Fletcher Christian, de stuurman van het schip Bounty, en tevens aanvoerder van de roemruchte muiterij tegen kapitein Bligh. Christian zou het eiland Pitcairn clandestien hebben verlaten en na jarenlange omzwervingen aanbeland zijn in het Lake District, waar Wordsworth zich over de onfortuinlijke man zou hebben ontfermd. Meer nog, Wordsworth zou het relaas van wat werkelijk is voorgevallen op de Bounty verwerkt hebben in een ballade, waarnaar hoofdpersonage Jane Gresham nu koortsachtig op zoek gaat. Zij krijgt evenwel concurrentie van een vroegere vriend die werkt in opdracht van een handelaar in historische manuscripten. Een derde verhaallijn focust op het jonge zwarte buurmeisje van Jane, die in moeilijkheden raakt met hedendaagse gangsters. Tussendoor krijgt de lezer in cursief ook het geschreven verslag van Fletcher Christian, die op archaïsche wijze verslag uitbrengt van zijn wedervaren op de Bounty...

De talloze eindjes worden moeizaam en enigszins geforceerd samengeknoopt, maar het vergt veel geduld om dit tot het einde vol te houden. Té veel en té lang, halen de rek en de spanning uit deze roman. [Staf Schoeters] Masquer le texte

In het veen van het Lake District wordt een lijk gevonden. Onderzoek wijst uit dat het meer dan honderdvijftig jaar oud is en dat het lijk een tatoeage heeft zoals die van bewoners van de Stille Zuidzee-eilanden. Dus toch Fletcher Christian, de stuurman van de Bounty, die in het geheim naar Engeland was teruggekeerd? Dat probeert Jane Gresham uit te zoeken door te speuren naar een manuscript dat de beroemde dichter William Wordsworth over de Bounty en Christian zou hebben geschreven. Maar er zijn meer kapers op de kust, zoals haar ex-vriend Jake en Caroline, een handelaar in oude manuscripten. Daarnaast zijn er het persoonlijke drama van de kleine Tenille, die in Jane haar mentor ziet, en een vete tussen Jane en haar broer die de zaken compliceren. Een origineel gegeven, prachtig ingebouwd tussen historische feiten en figuren, zodat het best historische werkelijkheid zou kunnen zijn. Ook het verhaal mag er zijn, hoewel enigszins langdradig, vanwege sfeertekening, karakterisering, intrige en spanning. Een ‘novel of recreation’, maar dan minder controversieel dan 'De Da Vinci code'. Vrij kleine druk. Masquer le texte